1.7. Najcenniejszy z zasobów – ciało

Już widzę rozpacz na twarzach intelektualistów czytających tytuł tego rozdziału i… bynajmniej nie czuję zażenowania. 

Zanim wyjaśnię, proponuję wyobrazić sobie poziom rozważań intelektualnych i wypowiedzi wszystkich potencjalnie zrozpaczonych w dniu ataku rwy kulszowej lub zauważenia objawów stanu przedzawałowego… 


Żyjemy w erze informacji. 

W czasach, w których zdolności intelektualne decydują o naszym społecznym być albo nie być (a raczej mieć więcej czy mniej). 

Fizyczność zatraca swój praktyczny wymiar. 

O przetrwaniu decyduje dziś wyporność karty kredytowej, nie zdolność upolowania sarny czy pokonania niedźwiedzia. 

Rozpędzeni w procesie zdobywania kolejnych kompetencji, tytułów naukowych, certyfikatów, dbanie o ciało lokujemy w sferze wypoczynku i rekreacji, czyli… nigdzie. 


Tak jak pracę i codzienne obowiązki potrafimy zaplanować z dokładnością do pojedynczych godzin, tak czas wolny pozostaje jednym wielkim spontanem. 

Spontanem, w którym gdzieś tam od czasu do czasu pojawia się aktywność fizyczna. 

Niestety – świadomość wyższości (a raczej pierwszeństwa fizyczności przed rozumem) uzyskujemy zwykle dopiero wtedy, kiedy ciało z jakiegoś powodu wysiądzie. 


Mówiąc najprościej: warto dodać dbanie o organizm dodaj do listy codziennych obowiązków, zanim ciało samo wyznaczy pokutę za grzech zadniedania. 

Na nic najlepsze tytuły i certyfikaty, kiedy fizyczność odmówi współpracy. 


Zmagania z własną fizycznością to najbardziej bezkompromisowe z wyzwań, z którym człowiek można się zmierzyć. 


Cokolwiek robisz, wszystko zależy tylko od ciebie. 


Czynniki zewnętrzne oczywiście istnieją, ale to ty decydujesz o wszystkim. 

Nieprzygotowane jedzenie, odpuszczony trening, zarwana noc… 


Nie ma innej osoby odpowiedzialnej poza samym sobą. 

MOGĄ CIĘ ZAINTERESOWAĆ

Historia pewnego komplementu

W drodze na weekend, w dyskusji z moją córą pojawił się wątek wieku. Nie pamiętam dokładnie kontekstu, ale powiedziałem wtedy mniej więcej takie zdanie: –

Chrobotkowa zieleń

Czerń i biel. Te kolory dominują zarówno w mojej szafie, jak i w otaczającej mnie przestrzeni. Doskonale pasują też do przekazu Zrytego Beretu. Ma być

Historia jednego silnika

Jestem inżynierem. Nie tylko z tytułu naukowego. Ot tak, z natury. W szczeniackich czasach, moim idolem był Adam Słodowy, a poradniki typu zrób to sam

ZRYTY INSTAGRAM

POWIADOMIENIA

…żeby raz na kilka tygodni otrzymać powiadomienie o nowościach.

Chcesz mieć
na bieżąco
Zryty Beret?

Zostaw mejla, żeby raz na parę tygodni otrzymać powiadomienie
o nowościach.

Strona wykorzystuje pliki cookie dla zapewnienia najlepszej funkcjonalności.